Κατασκήνωση...

 Με βαριά καρδιά,

πρωί πρωί την περασμένη Κυριακή,

...φόρτωσαν τις βαλίτσες στο αυτοκίνητο,

και ξεκινήσαμε για την κατασκήνωση...

...όταν φτάσαμε εκεί,

η κατασκήνωση είχε πλημμυρίσει από

κόσμο...

...τόσο ανάμεικτα συναισθήματα...

να χαρείς, να μελαγχολήσεις, να ανησυχήσεις,

να είσαι περήφανος...

...τόσο πλούσια κάνουν την ζωή μας

τα παιδιά μας...

...δεν κράτησε πολύ η μελαγχολία,

εξάλλου... 

"η κατασκήνωση 

για τα παιδιά

είναι

υγεία και χαρά!!!"

...μες την εβδομάδα βρήκαν

τους ρυθμούς τους,

με τους φίλους τους,

παλιούς και νέους...

...πόσο χάρηκα όταν το τηλέφωνο

χτύπησε και ήταν ο Κωστής που με πήρε

με τηλεκάρτα από καρτοτηλέφωνο!!!

άλλη μια κατάκτηση για το πρωτάκι...

Τι περηφάνια να διαπιστώνεις ότι

τα καταφέρνουν μόνα, με όλα αυτά που τόσο

καιρό τους μαθαίνεις...

...και για την μαμά, ελεύθερος

χρόνος για να ανασυνταχθούμε!!!

Φρεσκοβαμμένα  καθαρά δωμάτια,

το χρώμα της λεβάντας για την Άλεξ...

...της σοκολάτας για τον Κωστή...

...και ένα γκρί για τους γονείς...

Καλώς ήρθε το νέο ξαδελφάκι!!!