Σελίδες

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Κόκκινο κέικ, red velvet, με παντζάρι...

Είναι πάρα πολλές οι εικόνες
με κατακόκκινα κέικ στο internet,
όμως η ιδέα του κέικ για τα παιδιά
με τόσο πολύ χημικό χρώμα
δεν ήταν καθόλου δελεαστική...


...ώσπου, κι εγώ δεν κατάλαβα πως,
έπεσα πάνω σε μια συνταγή
που για κόκκινο χρώμα,
είχε χρησιμοποιήσει, παντζάρι πουρέ...


...η συνταγή θέλει βελτίωση σίγουρα,
θα κάνω δοκιμές,
όμως αυτό το κέικ το έφτιαξα
αφού έβρασα παντζάρια, τα καθάρισα
και τα έλιωσα στο μπλέντερ...

 

...χτύπησα σχεδόν 1/2 κούπα λάδι με
1 κούπα ζάχαρη και 1 κουτ. γλυκού βανίλια,
πρόσθεσα σχεδόν 1 κούπα πουρέ παντζάρι,
1 κούπα γάλα, 2 κουτ. γλυκού κακάο
και 1,5 κουτ. γλυκού baking powder
και τέλος έβαλα 1,5 κούπα αλεύρι...


....Τα cup cakes θέλουν περίπου 40 λεπτά
ψήσιμο στους 120 βαθμούς
ενώ το μπαστούνι θέλει 1 ώρα
και ίσως λίγο ακόμη...


Ενθουσιάστηκα γιατί:
- Πάντα αναρωτιόμουν γιατί δεν 
κάνουμε το φαΐ γλυκό...
- Καιρό τώρα σκεφτόμουν τι άλλο
εκτός από καρότο θα μπορούσα
να βάλω στο κέικ...
- Θα τους δώσω να φάνε παντζάρι
και δεν θα το καταλάβουν....

χιχιχιχιχιχιχι....


Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Κοχύλια ΙΙ...

Παίξαμε με τα κοχύλια μας...


...είχαν από μόνα τους τρύπα,
για εύκολη χρήση...


...το δοκιμάσαμε σε όλες τις θέσεις...


...σημάδι για το καλοκαίρι
που δεν θέλει πολλά...


...για να είναι όμορφο, ξέγνοιαστο...


...και τελικά βρήκαν τον τοίχο τους...


...τοποθετήθηκαν...


...στην θέση τους...


...σε όλο το σπίτι...



Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Κοχύλια...

Κοχύλια αγαπημένα...


...τα είχε μαζέψει η θεία
από το χωριό στην Καλαμάτα...


...ήταν πάρα πολλά...


...για 2 περίπου χρόνια,
δεν είχα σκεφτεί κάτι
και πριν λίγες ημέρες...


...πήρα βερνίκι για να φτιάξω τις πέτρες,
και μετά σκέφτηκα τα κοχύλια...


...αυτό το άσπρο είναι
το αγαπημένο μας...


...αφού ζωντάνεψαν με το βερνίκι,
βρήκα στο ΙΚΕΑ τις κορνίζες
που έχουν ένα βάθος...


...αγόρασα και λινάτσα...


...πήρα και την σιλικόνη για να κολλήσουν...


...και έτοιμο το κάδρο...


...με το πιο καλοκαιρινό θέμα...


...έχω να φτιάξω κι άλλα, 
αλλά ενθουσιάστηκα με αυτό
και ήθελα να το μοιραστώ...


...με τις βροχές τις τελευταίες
ημέρες νομίζω ότι όπου
να 'ναι θα ανοίξουν τα
σχολεία...

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Η πιο εύκολη λεμονάδα...

 Η πιο εύκολη λεμονάδα...


...χωρίς κόλπα, χωρίς μυστικά...


...για κάθε ποτήρι στημένου και σουρωμένου,
χυμού λεμόνι, 1 και 1/2 ποτήρι ζάχαρη...


...τα βάζουμε σε μπουκάλι στο ψυγείο
και τις πρώτες 24 ώρες κουνάμε
συχνά, να διαλυθεί η ζάχαρη...


...διατηρείται για αρκετό καιρό,
εγώ έχω από το Πάσχα
(δεν φτιάχνουμε σιρόπι, δεν ζεσταίνουμε νερό,
και ελπίζουμε ότι έτσι διατηρούνται οι βιταμίνες)...


...πίνεται αραιωμένο με κρύο νερό
και πολλά παγάκια...


...για πότε έκλεισαν τα σχολεία
και ξεκίνησε το Summer Camp για τον Κωστή
και η κατασκήνωση για την Αλεξάνδρα
ούτε που κατάλαβα...


...ξεκινήσαμε και τα μπάνια...


...και ψάχνουμε τις παραλίες της Αττικής...


...γιατί φέτος αργούν ακόμη οι διακοπές μας...


Ο Charlie έγινε σήμερα ενός έτους...


...αυτό το χρόνο έγινε μέλος
της οικογένειας μας...


...και σίγουρα...


...έμαθε να πίνει τσάι
με την Αλεξάνδρα...


...για άλλη μια φορά...
...η ζωή φαίνεται να είναι συναρπαστική, δημιουργική,
έντονη, κουραστική, ανατρεπτική,
πολύπλοκη, απλή, ενδιαφέρουσα...

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!


Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Τούρτα Lego...

Τον Μάιο έχουμε και την γιορτή
του Κωστή
και τα γενέθλια του...


...φέτος έκλεισε τα 8
και το θέμα της τούρτας ήταν
τα Lego...


...φτιάξαμε λοιπόν τούρτα...


...και φυσικά Lego,
από ζαχαρόπαστα...


...αγόρασα έτοιμη ζαχαρόπαστα
χρωματισμένη για να έχω
το σωστό χρώμα...


...και μετά...
"συλλέξαμε"
(με βοήθησε η Αλεξάνδρα)
όση υπομονή είχαμε
και φτιάξαμε Lego...


...τα βάλαμε στην τούρτα,
αλλά και στα cupcakes
που ετοιμάσαμε για τα παιδιά στο σχολείο...


...κουραστήκαμε...


...αλλά τελικά, το χαρήκαμε...


...γιατί αγαπάμε τον Κωστή,
και μας γεμίζει το χαμόγελο του...


...γιατί η ζωή είναι δική μας,
και μπορούμε να τα καταφέρουμε
όλα...


...γιατί μπορούμε να είμαστε
ευτυχισμένοι,
με αυτά που έχουμε...


Χρόνια Πολλά Κωστή,
να είσαι πάντα τόσο χαρούμενος,
και ακόμη περισσότερο...