Διαβάζοντας το αγαπημένο blog
σκέφτηκα ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος
να καταγράψω την αθωότητα και την φαντασία
των παιδιών και να μην αφήσω το χρόνο να την
εξαφανίσει!!! Δυστυχώς με την Αλεξάνδρα
στα 9 και τον Κωστή στα 7 έχω χάσει
μεγάλο κομμάτι, όμως νομίζω
ότι ακόμη κάτι θα προλάβω και φυσικά
όλο και κάτι θυμάμαι από παλιά!!!
2004 (Είναι η Αλεξάνδρα ενός έτους και περίπου
11 μηνών (από τότε μιλάει…) )
-Μπαμπάς: Αχ! Ποιος θα σε πάρει από ‘μένα???!!!
-Άλεξ: Ο Μπίμπικας (μετφ. Ο πρίγκιπας)
2011 (Δεκέμβριος ο Κωστής είναι στο κρεβάτι του
έτοιμος να κοιμηθεί…)
-Εγώ: Κωστή να σβήσω το φως?
-Κωστής: Όχι μαμά μην ανησυχείς
μόλις με πάρει ο ύπνος σβήνει
μόνο του!!! Το πρωί όταν ξυπνάω
είναι πάντα σβηστό!!!
2012 (Ιανουάριος, ο Κωστής δεν έχει γνωρίσει
κανένα από τους παππούδες του και αυτό
τον θυμώνει και τον στενοχωρεί …)
-Κωστής: Δεν φτάνει που δεν έχω παππού
δεν μου παίρνετε και σκύλο …
2012/28/3 (Έχουμε πάει στο κομμωτήριο
για τον Κωστή και ο κομμωτής του έχει
κόψει τα μαλλιά αφήνοντας την κορυφή του
κεφαλιού για το τέλος. Ο Κωστής όμως
ενοχλείται και ανά διαστήματα του λέει
«και τα πάνω πότε θα μου τα κόψεις?».
Όταν τελικά τα κόβει…)
-Κομμωτής: Είσαι εντάξει τώρα Κωστή σου αρέσει???
-Κωστής: (με το ανάλογο ύφος…) Είσαι Δυναμίτης!!!!....
2012/1/4 (Έχουμε πάει σε ένα μνημόσυνο
και είμαστε στο νεκροταφείο.
Η Άλεξ βλέπει έναν ανοικτό τάφο…)
-Άλεξ: Ωχ εδώ ποιος ξεπέθανε????....
... και έπεται συνέχεια ...
Δυναμίτης οι αναμνήσεις σας!!!χιχι, γέλασα με την ψυχή μου! Να είστε πάντα καλά! Ελπίζω να περάσατε όμορφα το Πάσχα. Αντε τώρα καλό καλοκαίρι,χιχι! Callie by Anthomeli
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αυτές οι αναμνήσεις! Απίστευτα είναι παιδιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τα χαίρεσαι!
Χρόνια σας πολλά
Απίστευτες αναμνήσεις και κάνουν και εμάς να χαμογελάμε! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για όλες τις ευχές!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλεια!!! Με έκανες και γέλασα πολύ ...άκου ποιός ξεπέθανε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα! Μπράβο ατάκες! Και τι ακόμα θα ακούσουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφή